Nana Mouskouri Lyrics
"De Drie Klokken"

Verscholen, tussen het groen der bomen,
Ligt ver van hier een klein gehucht.
Daar wordt een jongetje geboren,
De sterren fonkelen in de lucht.
Zijn moeder kust hem in vervoering.
Er werd zo op zijn komst gehoopt.
Morgen leidt ze hem vol ontroering,
Naar 't kerkje waar hij wordt gedoopt.

En de bronze klokken luiden
Blij hun klanken fantasie
En ze duiden door hun luiden,
Op een welkomst melodie
Een wereldburger is geboren
Een nieuw leven in 't heelal
Nog onschuldig onbedreven
Maar door liefde reeds omgeven
Op dit aardse tranendal.

Na jaren tussen het groen der bomen.
Daar in dat dorpje ver van hier
Wordt het jongetje een stoere kerel
Zijn houding is zo trots en fier.
Want hij won de vrouw van zijn leven
Zijn mooiste droom komt weldra uit
Morgen leidt hij haar naar het altaar
En dan is zij zijn liefste bruid.

En de bronze klokken luiden
Blij hun klanken fantasie
En ze duiden door hun luiden
Op een huwelijksmelodie
Door het uitgesproken ja woord
Zijn ze samen man en vrouw
Zullen zij hun verder leven
Samen strijden samen streven
Steunend op hun woord van trouw.

't Is avond en rust heerst er op aarde
Als in dat zelfde klein gehucht
Een man die het leven gaat verlaten
Weer fonkelen sterren in de lucht
Zijn stervensuur is aangebroken
Een stem zegt zacht "Het is volbracht"
Door kind en vriend wordt hij gezegend
En naar zijn laatste rust gebracht.

En de bronze klokken luiden
Droef hun klankenfatasie
En ze duiden door hun luiden
Op een afscheidsmelodie
Het mysterie van het leven
Is het komen en het gaan
Altijd trillen mensen harten
't zij van vreugde, 't zij van smarte
Als de bronze klokken slaan.

De klokken slaan.

Thanks to Lode Van Moer